De laatste winter
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Inleiding | Ontstaan van het verhaal | Fragment |
Fragment uit De laatste winter
Download hier hoofdstuk 7 van De laatste winter.
Terug naar boven
Inleiding
Mijn debuutroman De laatste winter, destijds uitgegeven door Luitingh-Sijthoff, kwam uit in 2013. Het gaat over gewone mensen, die proberen te overleven aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het boek speelt zich voor een deel af in Amsterdam, voor een deel in het Gelderse Putten, en deels in een Duits concentratiekamp. De mensen in mijn boek krijgen te maken met zorg om het bestaan, verlies en verdriet, maar ook met vriendschap, familie en de liefde.
Met mijn boeken wil ik graag de verhalen vertellen die mensen zoals u en ik zouden kunnen meemaken. Maar de personen uit mijn boeken spelen hun rol in een decor dat wij allemaal goed kennen uit de geschiedenisboeken, in dit geval de Tweede Wereldoorlog. Mijn (verzonnen) hoofdpersonen zouden model kunnen staan voor gewone mensen die in die tijd leefden, en als ik het goed gedaan heb, herkennen wij ook een beetje van onszelf in ze.
Ontstaan van het verhaal
Het idee van De laatste winter ontstond toen ik de televisieserie In Europa van Geert Mak zat te kijken. Het was een aflevering over de Eerste Wereldoorlog, waarin Geert vertelde over frontsoldaten die emotioneel zo beschadigd waren dat zij niet meer wisten wie zij waren. Er was een geval waar verschillende families beweerden dat zij zeker wisten dat dit hun verloren zoon was. Dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar er was zo veel verdriet in die families dat zij er gewoon behoefte aan hadden om weer iemand te hebben die ze “zoon” konden noemen.
Ik voelde meteen aan dat dit een prachtig thema was voor een boek, maar wilde ook graag iets over Nederlandse geschiedenis schrijven, en dus verplaatste ik het verhaal naar de Tweede Wereldoorlog. Uit ons archiefonderzoek deed ik toen ideeën op voor de belangrijkste gebeurtenissen in het verhaal, en daarmee was het idee voor een roman geboren.
Met mijn boeken wil ik graag de verhalen vertellen die mensen zoals u en ik zouden kunnen meemaken. Maar de personen uit mijn boeken spelen hun rol in een decor dat wij allemaal goed kennen uit de geschiedenisboeken, in dit geval de Tweede Wereldoorlog. Mijn (verzonnen) hoofdpersonen zouden model kunnen staan voor gewone mensen die in die tijd leefden, en als ik het goed het gedaan heb, herkennen wij ook een beetje van onszelf in ze.